Omdat ze de echtgenoot van de oppergod is, wordt ze door de andere goden met veel eerbied en respect behandeld. Iedereen staat voor haar op als ze de zaal binnenkomt.

Behalve dat Zeus en Hera volgens de Griekse dichters duidelijk liefde voor elkaar voelen, is er ook veel echtelijke strijd tussen hen. De Grieken zagen deze strijd van Hera weerspiegeld in de natuurverschijnselen in hun land, die sterk door de zee werden beïnvloed.

Vanuit dit standpunt valt ook de sage te verklaren waarin Zeus Hera, als straf voor het door Hera vervolgen van Zeus' zoon Herakles, aan de hemel ophangt met twee aambeelden aan haar voeten (die de aarde en de zee vertegenwoordigen) en aan haar armen gouden boeien (de door de zon gekleurde wolken)

Ze is de godin van het huwelijk en staat symbool voor vruchtbaarheid. In haar hand heeft ze doorgaans een staf en een pauw. In veel mythologische verhalen komt de huwelijksgodin over als een erg jaloerse vrouw. Haar echtgenoot Zeus was dan ook niet erg trouw. De Romeinse equivalent van de godin is Juno.

Wraak is de godin niet vreemd. Als ze merkt dat Zeus zijn oog laat vallen op andere vrouwen, komt Hera vaak in actie. Een voorbeeld daarvan vinden we in een mythe over Herakles, die een zoon is van Zeus en prinses Alkmene. Als de godin erachter komt dat Zeus kinderen heeft verwerkt bij deze prinses stuurt ze twee slangen naar de wieg om de tweeling, Herakles en Iphikles, te doden. Ze heeft echter pech. Herakles blijkt als baby al over uitzonderlijke krachten te beschikken. Hij doodt de slang.

Om zijn zoon te beschermen wil Zeus dat Herakles melk van zijn vrouw drinkt. Die maakt namelijk onsterfelijk. Hera ontdekt echter bijtijds wat haar man van plan is en zorgt ervoor dat de melk wordt gemorst.

De sterren aan de hemel zouden zijn ontstaan uit druppels melk van Hera. Om die reden gebruiken wij de term ‘Melkweg’ voor ons sterrenstelsel.

Klik hier om naar de vorige pagina te gaan