De GESCHIEDENIS van het MES
![]() ![]() ![]() Al ver verleden is het mes een van de eerste en belangrijkste gereedschappen die de opkomst van onze technologie, ons leger, onze cultuur, onze wetenschap en vele andere dingen mogelijk heeft gemaakt. Het mes is een vitaal hulpmiddel om mee te overleven, te vechten, te bouwen en voedsel te bereiden. Hierdoor werd het al snel het meest elementaire gereedschap waaruit alle andere werden geboren.
In de primitieve tijden, duizenden jaren geleden, begonnen geslepen stenen langzaam te evolueren en ontwikkelde het langzaam een handvat. Voor de tijd dat vuur het smelten van de verschillende metalen mogelijk maakte en het tot moderne messen gesmeed kon worden, kregen de stenen voorgangers nog verschillende visuele ontwikkelingen. Dubbelzijdige messen waren erg populair, maar werden met veel moeite gemaakt. De geschiedenis laat de trots zien van de strijders en oudsten die messen bezaten en die gevoelens werden alleen maar groter met de komst van de bronstijd.
HET EERSTE MES Sinds de prehistorie gebruikt de oermens primitieve middelen en technieken om rotsen, vulkanisch glas en schelpen te verwerken tot mes voor het snijden van vlees. De primitieve mensen uit Afrika gebruikten zo’n 200.000 jaar geleden scherpe vuurstenen, lavaglas, hoornstenen, schelpmessen, en botten als (soms enige) kookwerktuig. Rond 5000 BC, gebruikten Neolithische jagers leistenen messen, langs de kusten van Ierland en Noorwegen, om vis en zeevruchten te ontleden. Vanaf 3000 BC gebruikten boeren in Azië uit steen geslagen sikkels om granen te oogsten. Door de observeringen van Poseidonius weten we dat de Kelten van Galië het vlees niet op een bord, maar vlakbij de mond sneden. In de laatste eeuw, vlak voor de jaartelling, zag Poseidonius dat iedere man een kleine dolk bij zich had in een klein tasje nabij het zwaard. Dit mesje werd voornamelijk gebruikt tijdens het diner. Grote stukken vlees werden tussen de tanden geklemd en als het stuk te groot was om op te kauwen werd het bij de mond weg gesneden.
HET MES MET HANDVAT
Dit is een replica van het “Sneeuwmes” dat oorspronkelijk van walvis botten gemaakt werd. De eerste stap in de evolutie van het mes was een handvat ter bevordering van het snijden. In het noorden van Ohio zijn vondsten gedaan van snijdend gereedschap gemaakt van hoornsteen met een uiteinde wat geschikt is voor een handvat. Een van deze voorwerpen was het “Ijstijdmes”, een uit steen geslagen mes dat op het ijs geslepen werd voor het bereiden van eten. Dit mes was gekruist aan het uiteinde, zodat hier een handvat of paal aan vastgemaakt kon worden. Deze vroege ontwikkeling van het mes werd al gauw overgenomen in andere delen van Amerika. Ook in Groenland werden deze ontwikkelingen overgenomen ter bevordering van hun messen. Daar ontwikkelden de mensen van Thule het Sneeuw Mes, dat gemaakt werd van walvis botten. Met dit mes werden voornamelijk sneeuwblokken gesneden om iglo’s mee te bouwen. Klik hier om naar de vorige pagina te gaan
Stenen schrapers gevonden door A. C. Goodyear et al. Albert C. Goodyear is een archeoloog en onderzoeker van de University of South Carolina. In 2000, vond hij kleine stenen bladen en krabbers in de archeologische vindplaats Topper, aan de Savannah. Een zelfde soort gereedschap werd halverwege de twintigste eeuw nog gebruikt in het dorp Biami, Nieuw Guinea. Door de mensen uit dit dorp hebben we nu kennis over de last bij het maken van een dissel of mes. Dit stenen gereedschap werd in hurk houding met de hand gemaakt. Met behulp van een steen als bewerkingsmiddel werden de stenen bladen uit de andere steen geslagen.
HET MES VAN DE KOPERTIJD TOT AAN DE BRONSTIJD Voorbeelden van de eerste koperen messen. De eerste metalen wapens waren van koper en werden gevormd door harde stoten. Verondersteld wordt dat dit gereedschap 'n keer per ongeluk in het vuur is gevallen en dat het toen opviel dat het materiaal smolt en weer stolde. Het gestolde koper was harder dan voorheen, daarnaast gaf deze uitvinding de mogelijkheid om te experimenteren. Rond 4500 BC werd het eerste metalen gereedschap gesmolten in Plocnik, Servië. Hier zijn ontdekkingen gedaan van ovens en smeltpotten met koper sporen. Dit is naar alle waarschijnlijkheid het begin van het chalcolithicum of kopertijd. Deze tijd staat bekend om de vele experimenten in de metallurgie. Goud en zilver waren ook al in gebruik, maar waren te zacht om bruikbaar te zijn, behalve voor decoratie. Koper kon daarentegen sterker gemaakt worden door het te smeden, maar uiteindelijk was dit nog te zacht om als gereedschap gebruikt te worden. Uiteindelijk werd er ontdekt dat twee metalen samen sterker waren, dan één van de metalen individueel. De ontdekking dat de toevoeging van tin extra kracht geeft aan koper was het begin van de bronstijd. Sinds er metalen messen geproduceerd worden zijn we bevrijd van vergankelijk materiaal als stenen, schelpen en gereedschap gemaakt van botten. Met metaal konden pezen, vlees en taaie groentes gemakkelijker doorgesneden worden.
DE ROMEINEN MET HET VLEESMES Klik hier om naar de vorige pagina te gaan
Rijke feestende Romeinen. De scherpe messen werden erg gewaardeerd in het Romeinse rijk. In Galië, waar de messen uit één component bestonden, waren de bronzen messen een enorme verrijking, gezien hun voornaamste voeding vlees was. Om het veeleisende volk tevreden te stellen moesten de koks van het stedelijke Rome geavanceerde kooktechnieken laten zien. In
het boek “Trimalchio’s Feast” (halverwege eerste
eeuw CE) staat beschreven hoe een gastheer na een avond uitbundig
feesten zijn gasten voedselsculpturen van vlees liet zien. De
sculpturen die zijn kok uit een varken had gesneden werden beschreven
als: Als blijk van dank liet Trimalchio zijn gasten tijdens een publieke presentatie de scherpe messen van het Norische staal zelf testen.
HET MES IN DE MIDDELEEUWEN
Rijke mensen lieten handvatten altijd rijkelijk versieren. De scherpe en puntige messen bleven gebruikt worden tot in de middeleeuwen. Messenmakers maakten stalen messen die in handvatten van kristal, sierlijke geweien of ivoor, ebbenhout, of zilver pasten. De armeren hadden daarentegen handvatten voor hun messen gemaakt van hout of bot.
De rijken waren erg voorzichtig met hun messen. Ze droegen hun eigen vlees- en broodmessen met zich mee in lederen zakjes om later aan tafel te gebruiken. Ter voorbereiding op een diner in een banketzaal was het gebruikelijk om je messen te slijpen op wetsteen. (Een wetsteen is een steen die gebruikt wordt om houtbeitels of ander snijdend gereedschap na het slijpen verder te bewerken, namelijk om ze te scherpen. Wetstenen bestaan er in allerlei vormen en maten. Dit wetten gebeurt meestal met meerdere stenen, van opvolgende fijnheid, zodat steeds verder gepolijst wordt.) Dit deden ze niet alleen maar om plezieriger te eten, maar ook ter bescherming op eventuele aanvallen. De ontwikkelingen van het mes hebben een belangrijke rol gespeeld in ons leven. Het mes heeft daardoor door de jaren heen een bijzondere status opgebouwd, zowel symbolisch als door de praktische mogelijkheden.
|
Klik hier om naar de vorige pagina te gaan
Regelgeving in Nederland wat betreft messen: In Nederland is wapenbezit - op enkele uitzonderingen na - verboden. Wettelijk gezien zijn alle messen wapens, alleen zijn bepaalde typen vrijgesteld. Verboden zijn in elk geval:
Soorten messen in het allerdaagse keukenGebruik:
Daarnaast ook nog:
(met de blanke sabel: slanguitdr. voor ‘zonder condoom’. Sabel is hier een metafoor voor het mannelijk lid. Ook in het Franse argot, waar naast sabre ‘mannelijk lid’ eveneens een werkwoord sabrer ‘copuleren’ en een uitdr. Coup de sabre ‘coïtus’ bestaat.)
|